Pectus Excavatum

Februari 2005
Het is nu nog te kort geleden om hier al iets over te kunnen zeggen. Voorlopig gaat het erg goed en ben ik erg postitief ten aanzien van het verdere verloop. Over een tijdje, als ik wat meer heb te melden, zal ik deze pagina van een update voorzien.

Update 4 maart 2005
Ruim 5 weken na mijn operatie en ik kan gelukkig niet anders zeggen dan dat het goed gaat! Sinds een week gebruik ik geen Tramadol meer (alleen zo nu en dan nog Paracetamol), zodat ik ook weer mag autorijden. En dat blijk ik nu beter te kunnen dan voor deze operatie. Deze week zou ik voorzichtig weer beginnen met mijn werk, ware het niet dat we werden overvallen door de sneeuw.

Noodgedwongen stel ik dat nu dus maar even uit. Waar ik momenteel nog het meeste last van heb is mijn gebrek aan conditie en energie. In de periode voor deze tweede operatie was ik nauwelijks meer in staat om me lichamelijk in te spannen en door de operatie en de narcose is mijn conditie er natuurlijk ook niet beter op geworden. Maar daar valt aan te werken. Naar buiten durf ik nu niet zo goed, bang als ik ben om uit te glijden, maar fietsen op een hometrainer gaat wel.

1 april 2005
Weer tijd voor een update. Het gaat nog steeds goed en ik heb er ook alle vertrouwen in dat het goed blijft gaan. Pijnstillers gebruik ik helemaal niet meer. Mijn werk breid ik steeds verder uit en ik word ook lichamelijk steeds actiever. Voor het eerst sinds ruim een jaar heb ik het afgelopen weekend weer gefietst! Ik ben het nog niet verleerd, maar het was eerst wel weer even wennen. Volgende week ga ik ook weer naar de sportschool, dus het wordt wel weer eens wat met mijn conditie (en gewicht....).

Ik ben inmiddels ook voor een eerste controle naar het ziekenhuis geweest en hoef pas over een jaar terug te komen. Enige reden voor ongerustheid was voor mij, dat ik toch merk dat het bovenste deel van mijn borstkas weer wat is teruggezakt sinds de Nuss-bar is verwijderd. Het laat zich wat moeilijk fotograferen, maar op de onderstaande foto is het wel enigszins zichtbaar (hoewel ik dat zelf altijd beter schijn te zien dan anderen).

Het deel van mijn borstkas boven de fractuur in het borstbeen is weer wat dieper geworden. Dit in tegenstelling tot het deel onder de breuk, dat er nu veel beter uitziet. Tja, een mens wil het graag perfect hebben natuurlijk, maar dit is waar ik het nu voorlopig mee zal moeten doen. Over het geheel genomen ziet mijn borstkas er nu in ieder geval een stuk beter uit dan het oorspronkelijk was. Een eventuele optie is nog om wat er nog van mijn deuk resteert op te vullen met een siliconenimplantaat, maar dat is nu nog toekomstmuziek (zoals ik ongeveer een jaar geleden ook mijn site afsloot...). Dit zal so wie so niet eerder kunnen gebeuren dan nadat de Rehbeinpennen zijn verwijderd en dat duurt nog minimaal een jaar. Als de pennen geen klachten geven, laat de specialist ze liever zelfs nog langer zitten voor het meest optimale resultaat. Dat geeft mij in ieder geval alle tijd om na te denken over wat mij verder te doen staat. In de afgelopen ingrijpende periode van mijn leven ben ik steeds meer over mijn lichamelijke afwijking gaan praten. Het maakt ook dat ik mijn borstkas steeds meer ben gaan accepteren zoals het is. Misschien kom ik nog zover dat ik het resultaat zoals het nu is gewoon accepteer en van verdere ingrepen afzie. Wie weet....

Voorlopig laatste update
We zijn nu juni 2005 en voorlopig wordt dit even mijn laatste update. Er verandert nu niet zo veel meer en ik moet natuurlijk wel iets nieuws hebben te melden!

Het herstel vordert nog steeds gestaag. Langzaam maar zeker kom ik weer terug in het 'gewone' leven. Mijn werk heb ik al weer aardig opgepakt, zij het dat mijn gebrek aan energie me nog wel wat opbreekt. Maar ik train twee keer in de week op de sportschool binnen mijn mogelijkheden en merk wel dat dat resultaat heeft. Mijn kracht en uithoudingsvermogen nemen gelukkig weer toe. Niet alles gaat me daarbij nog even gemakkelijk af. Buikspieroefeningen, die ik eigenlijk best wel nodig heb gezien de deplorabele staat van mijn buikspieren, zijn erg lastig en ook nog wel pijnlijk. Nooit geweten dat buikspieren zo kunnen trekken aan een borstkas, maar dat blijkt dus wel zo te zijn.

Wat ik nu nog voel na mijn operatie is een soort druk op mijn borstkas. Alsof iemand continue met een vuist tegen mijn ribbenkast duwt. Mogelijk wordt dat veroorzaakt door de pennen die er in zitten, maar dat weet ik pas zeker op het moment dat ze eruit worden gehaald. Maar het is allemaal best te doen. Pijn doet het allang niet meer en daar ben ik, na een jaar van heel veel pijn, natuurlijk heel erg blij mee. En ik kan weer op mijn linkerzij liggen en zelfs slapen! Wat een genot na een jaar lang alleen maar op mijn rug te hebben kunnen liggen! Op mijn rechterzij wil nog wat minder, maar dat komt ook allemaal wel weer.

Nu het zo goed gaat, merk ik bij mezelf ook een grote behoefte om alle 'verloren' tijd van vorig jaar in te halen. Je kunt het zo gek niet bedenken of ik móet er heen. Mijn lichaam roept me dan nog wel weer eens tot de orde, maar ik geniet met volle teugen van wat ik nu allemaal weer kan!