Pectus Excavatum

Pectus Excavatum kan op een aantal manieren (operatief) worden behandeld. Hieronder volgen de meest voorkomende:

Nuss-procedure

De onderstaande illustratie geeft weer hoe deze methode in zijn werk gaat. Aan weerszijden van de borstkas wordt een klein sneetje gemaakt, zodat een metalen stang kan worden ingebracht (afhankelijk van de lichaamsbouw worden er tegenwoordig steeds vaker twee stangen geplaatst om een mooier resultaat te krijgen). Deze stang is gebogen en wordt na het inbrengen gedraaid, waardoor de borstkas letterlijk wordt uitgedeukt. De metalen stang blijft een aantal jaren (tussen 2 tot 4 jaar) zitten, waarna deze weer wordt verwijderd. De borstkas moet dan in staat zijn zelf de nieuwe vorm te behouden. Het risico op terugzakken van het borstbeen na verwijdering van de stang is bij een volwassene groter dan bij een jongere.

Voor zover mij bekend wordt deze methode in Nederland op dit moment voornamelijk in een aantal academische ziekenhuizen uitgevoerd, waaronder het AMC te Amsterdam, het UMC te Utrecht, UMC Dekkerswald in Groesbeek (Nijmegen), het AZM te Maastricht en het UMCG te Groningen en daarnaast in het ziekenhuis te Zwolle (Isala Klinieken).

(Modified) Ravitch

Bij deze veel gebruikte methode wordt een verticale of horizontale incisie over de voorzijde van de borst gemaakt. Bij vrouwen wordt tegenwoordig meestal gekozen voor een horizontale incisie onder de borsten. Daarna wordt het borstbeen losgemaakt van de ribben en wordt overtollig kraakbeen verwijderd. Het borstbeen wordt vervolgens in de juiste positie gebracht. Ook hier worden daarna metalen stangetjes ingebracht om de juiste vorm van de borstkas te behouden en ter versteviging van het borstbeen. Deze worden na ongeveer twee jaar verwijderd.

Siliconenimplantaat

De kuil in de borstkas wordt bij deze behandeling onderhuids opgevuld met een op maat gemaakt siliconenimplantaat, zodat de indeuking niet meer zichtbaar is. Deze methode is minder geschikt voor een ernstige, brede PE, gezien de omvang van het implantaat en het feit dat er dan een lang litteken ontstaat. Om het implantaat te maken wordt er eerst een mal van een soort gips met vezels gemaakt. Dit wordt in de deuk aangebracht en gemodelleerd. De mal wordt net iets kleiner gemaakt dan de deuk om te voorkomen dat de randen van het siliconenimplantaat zichtbaar worden. Deze gipsmal moet dan ongeveer 2 weken uitharden en wordt dan -doorgaans- naar Frankrijk gezonden voor het maken van het siliconenimplantaat. Na fabricage moet dit vervolgens worden gesteriliseerd, welk proces ongeveer 2 maanden in beslag neemt. De huid van de borstkas wordt precies op de plaats waar het implantaat komt losgemaakt van het onderliggende bot. Nadat het implantaat is aangebracht volgt een week bedrust om het implantaat de kans te geven zich vast te hechten aan het bot. Ook moet de eerste 1 tot 2 weken een soort 'korset' worden gedragen, dat het siliconenimplantaat op zijn plaats houdt. Na ongeveer 6 weken is het zodanig vastgegroeid, dat verschuiven niet meer mogelijk is. Het materiaal bestaat uit een harde, maar lichte, 'siliconenplaat'. Het is niet te vergelijken met het materiaal dat bijvoorbeeld wordt gebruikt bij een borstprothese (een 'zakje' gevuld met vloeistof) en kan dus absoluut niet lekken.

siliconenimplantaat voor en na de operatie (met dank aan Lisa)

Fysiotherapie

Speciale (houdings-)oefeningen kunnen soms helpen om de lichamelijke klachten binnen de perken te houden. PE-patiënten hebben vaak de neiging met ronde schouders te gaan staan, waardoor de indeuking nog eens wordt benadrukt. Een goede rechte houding kan de zichtbaarheid van de afwijking enigszins corrigeren. Ook pre- en postoperatief is het noodzakelijk om oefeningen te doen ter versterking van de borst- en rugspieren. Daarnaast zijn ademhalingsoefeningen erg belangrijk.